รายละเอียดสินค้า

วัสดุและเทคนิค

ตรงกันข้ามกับความเชื่อที่ได้รับความนิยมผู้ผลิตเครื่องแก้วและศิลปินกระจกสีแทบจะไม่เคยเป็นคนคนเดียวกันแม้แต่ในช่วงแรก ๆ ในความเป็นจริงศิลปะทั้งสองไม่ได้รับการฝึกฝนในตำแหน่งเดียวกัน งานสร้างกระจกตั้งอยู่ที่ขอบป่าซึ่งมีฟืนเถ้าและทรายจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับการสร้างกระจกในขณะที่สตูดิโอทำหน้าต่างกระจกสีเป็นปกติ ตั้งอยู่ใกล้กับสถานที่ก่อสร้างสำคัญ ศิลปินกระจกสีจึงขึ้นอยู่กับผู้ผลิตเครื่องแก้วสำหรับวัสดุหลักของเขาเสมอ ขณะที่อยู่ในสถานะหลอมเหลว - ทองแดงสำหรับทับทิม, โคบอลต์ สำหรับสีน้ำเงิน, แมงกานีส สำหรับสีม่วง, พลวง สำหรับสีเหลือง, เหล็กสำหรับสีเขียว, เหล็กสำหรับสีเขียว - แผ่นกระจก ยุคกลางที่ ผลิตโดยการเป่าฟองแก้ว, จัดการกับมันเป็นรูปทรงท่อ, ตัดปลายให้เป็นทรงกระบอกผ่ากระบอกตามยาวลงหนึ่งด้านแล้วแบนให้เป็นแผ่นในขณะที่แก้วยังร้อนแดงและอยู่ในสภาพที่ยืดหยุ่นได้ จากนั้นได้รับอนุญาตให้เย็นตัวลงอย่างช้า ๆ ในเตาเผาเพื่อให้สามารถอบได้อย่างถูกต้องและไม่ยากเกินกว่าที่จะตัดเป็นรูปทรงใด ๆ ที่จำเป็นสำหรับการออกแบบ ตั้งแต่แผ่นกระจกเหล่านี้ยกเว้นชนิดที่รู้จักกันในชื่อแก้วประกายเป็นสีพื้นฐานกับสีพื้นฐานตลอดการเปลี่ยนแปลงจากสีหนึ่งไปสู่อีกสีในการออกแบบหน้าต่างจะได้รับผลกระทบจากการแนะนำของกระจกแต่ละชิ้นแยกกันเท่านั้น ของสีที่ต้องการ

ไม่ว่าจะโดยบังเอิญหรือโดยเจตนาเจตนาแก้วที่ทำขึ้นในศตวรรษที่ 12 และ 13 มีส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความหยาบคายและการปรับแต่งสำหรับกระจกสี ผ้าปูที่นอนขนาด 10 x 12 นิ้ว (25 x 30 เซนติเมตร) มีขนาดแบนและบางพอที่จะตัดได้อย่างแม่นยำในรูปทรงที่ต้องการ แต่ยังคงมีความหนาเพียงพอ (จากน้อยกว่า 1/8 นิ้ว [3 มิลลิเมตร) ] ถึงมากถึง 5/16 นิ้ว [8 มิลลิเมตร]) เพื่อให้ช่วงการเปลี่ยนภาพรวยในระดับความลึกของสี ด้วยความก้าวหน้าของ เทคโนโลยี แก้วในยุคกลางและ ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา มาความสามารถในการผลิตแผ่นแก้วที่ใหญ่ขึ้นทินเนอร์และราบเรียบในสีที่มีขนาดใหญ่กว่าที่เคยเป็นมาในศตวรรษที่ 13 ในแต่ละขั้นตอนที่แตกต่างในการพัฒนานี้อย่างไรก็ตามแก้วก็มีความน่าสนใจน้อยลงในฐานะที่เป็นองค์ประกอบ ด้านความงาม ตามสิทธิ์ของตนเอง การฟื้นฟู กอธิค ภายหลังได้รับการยอมรับถึงผลกระทบนี้และในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 พวกเขาเริ่มต้นกลับไปสู่วิธีการผลิตแก้วก่อนหน้านี้ พวกเขาพัฒนากระจกที่เรียกว่า "แอนทีค" ซึ่งมีสีพื้นผิวและเงาที่คล้ายกันอย่างน่าทึ่งซึ่งใช้ในหน้าต่างศตวรรษที่ 12 และ 13 กระจก“ โบราณ” ยังคงเป็นวัสดุพื้นฐานที่ใช้ในหน้าต่างกระจกสีมาจนถึงทุกวันนี้